حقوق بشر در عصر پسامدرن؛
انتقاد از شاهکاري فلسفي در فهم حقوق ذهني
دکتر محمد جواد جاويد
فصلنامه حقوق، دوره ۳۷، شماره ۳، پاییز ۱۳۸۶
مقاله حاضر قصد دارد تا حقوق بشر را از منظر انديشه پست مدرن مورد مطالعه قرار دهد. فرضيه نوشتار خاطر نشان مي سازد که تفسير غالب از تحليل گفتمان پست مدرن پيرامون حقوق بشر مبتني بر اصل ناسازگاري بين اين دو است. در اين راستا پسامدرنيسم، به مثابه يک تحول فکري و نه صرفا پديده اي تمدني، از يک سو مساله همگاني شدن و جهاني بودن حقوق بشر و عقلانيت حاکم بر آن را به چالش مي کشد و از سوي ديگر با مباني اخلاقي اين حقوق هم صدا مي شود. در نتيجه اين نوع نگاه به حقوق بشر منجر به دو غايت متفاوت گرديده است: از طرفي انديشه حقوق بشر به عنوان يک بنيان نظري انساني به رسميت شناخته مي شود و از طرف ديگر بنياد عملي آن به واسطه نسبي گرايي بر مجمع الجزايري از غيريت ها و شکاکيت ها تکيه کرده است. تار و پود معرفتي اين روابط در حوزه حقوقي انسان معاصر در مقاله حاضر رقم مي خورد.
کلمات کلیدی: انسان شناسي، پسامدرنيسم، جامعه مدني، جهان شمولي، حقوق بشر، حقوق طبيعي، طبيعت بشري، فلسفه حقوق، قانون، نسبي گرايي
از طریق راست-کلیک مقاله را دریافت کنید
فلسفه حقوق 
بیان دیدگاه